حفظ مرزهای رابطه: وقتی باید به همه بفهمونی که خط قرمز داری!

حفظ مرزهای رابطه: وقتی باید به همه بفهمونی که خط قرمز داری!

حفظ مرزهای رابطه یعنی وقتی باید به همه نشون بدی که جایی برای تجاوز به حریم شخصی‌ت نیست! اینجا خط قرمزه، وارد نشو!

ععیزم گوش کن ببین چی می‌گم! تو این دنیای عجیب و غریب، فقط مهربونی کافی نیست. یعنی چی؟ یعنی اگه فقط مهربونی کنی، طرف میاد ازت رد می‌شه انگار فرش قرمز پهن کردی. مهربونی باید یه خط قرمز داشته باشه. یه جایی باید پا رو روی ترمز بذاری، چون اگه همین‌جوری ادامه بدی، یکی میاد تو رو له می‌کنه و می‌ره. پس چی؟ باید یاد بگیری بی‌رحم هم باشی. نه که بی‌رحمی به معنی نامردی؛ بی‌رحمی یعنی از خودت و حریمت محافظت کنی. حالا می‌گم چجوری.

۱. مهربون باش، ولی نذار کسی ازت سواستفاده کنه!

آره، مهربونی چیز خوبیه. باعث می‌شه آدم‌ها بهت احترام بذارن، دوستت داشته باشن، و باهات حال کنن. ولی ععیز دلم، مهربونی بدون مرز می‌تونه تبدیل بشه به پاشنه آشیل و حتی تو یه نوشته دیگه هم در مورد توجه زیادی و اینکه تهش باخت میدی هم بهت گفتم و اونجا قشنگ گفتم اگه دنبال توجه زیادی باشی تهش هیچکی توجه نمیکنه بهت. 😕 

بریم سراغ ادامه. مهربونی بدون مرز نقطه ضعف تو میشه، یعنی چی؟ یعنی می‌شی یه آدم ساده‌لوح که هر کی هر چی بخواد ازت می‌گیره. مثلاً، چرا باید اجازه بدی هر کسی تو کار و زندگی‌ات دخالت کنه؟ یا هر کی یه چیزی خواست، بدون فکر بگی “چشم”؟ مهربونی خوبه، ولی حواست باشه به کی و کجا خرجش می‌کنی. تو غلام حلقه بگوش هیچکی نیستی.

۲. بی‌رحمی یعنی “نه” گفتن، نه زخم زدن

حالا اینجاست که بی‌رحمی میاد وسط. بی‌رحمی یعنی اگه کسی خواست حریم و مرزهای تو رو بشکنه، با قاطعیت جلوی پاش وایسی. یعنی یاد بگیری بگی “نه”! می‌دونی چرا؟ چون احترام به خودت از همه چیز مهم‌تره. وقتی یه نفر شروع می‌کنه به زیر پا گذاشتن حد و حدودت، اگه یه قدم عقب بری، دیگه ول‌کن نیست. پس وایسا و نشون بده که با کسی شوخی نداری. بحث مرزبندی باشه و قرار باشه حرمتت زیر پا بره تو هم باید طرف و بذاری زیر پاهات.

۳. مهربونی الکی، مثل زهر شیرینه!

یه وقتایی هم هست که فکر می‌کنی مهربونی و خوش‌رفتاری باعث می‌شه همه دوستت داشته باشن، ولی درواقع این می‌تونه برات مشکل‌ساز بشه. مثلاً، اگه زیادی نرم و مهربون باشی، بعضیا ممکنه فکر کنن که تو هیچ مرزی نداری و شروع کنن به سواستفاده. اون‌وقت چی می‌شه؟ مهربونی‌ات مثل زهر شیرین، به خودت آسیب می‌زنه. پس حواست باشه که مهربونی رو با دقت خرج کنی. الله وکیلی زیادی مهربونی هم خوب نیست پس اصا نیاز نیست برای هر کسی اون آدم خوبه باشی تو این شرایط جامعه.

۴. ترکیبش کن: یه ذره نیش، یه ذره نوش!

رمز کار اینه که بتونی مهربونی و بی‌رحمی رو مثل چای و شکر، به اندازه قاطی کنی. مهربونی رو بذار برای وقتایی که لازمه حال کسی رو خوب کنی حالا تو رابطه یا هر شناختی که با کسی داری و کلا تو اجتماع. ولی اگه دیدی کسی داره ازت رد می‌شه و مرزهای تو رو نادیده می‌گیره، اون‌وقت بی‌رحمی رو بیار وسط. مثل یه گرگ که وقتی لازم باشه دندون نشون می‌ده، ولی بی‌خود نمی‌پره به کسی.

از طرفی مثل یه زهر باشه. با حرفای رکیک و داد و بیداد و برخورد فیزیکی فقط خودتو کوچیک می کنی. چرا گفتم مثل زهر باش؟ مثلا زهر وقتی که میخوری طعم خوبی داره و حس خوبی میگیری ولی بعد از چند ساعت درونتو مثل اسید نابود می کنه. پس یه وقتایی خیلی شیک و مجلسی با قدرت کلام و بدون هیچ درگیری، جوری به طرفت ضربه بزن که همون لحظه فکر کنه ازش تعریف و تمجید کردی و بعد از چند ساعت یهویی طعم تلخ طعنه و کلامت و درک می کنه و اون موقع است که مثل همون زهر از درون می پاشه.

۵. احترام دوطرفه، فقط واسه لایق‌ها!

یاد بگیر احترام رو فقط به کسایی بدی که لیاقتش رو دارن. اگه یه نفر شروع کرد به بی‌احترامی یا خواست ازت سواری بگیره، باید همون‌جا جلوش وایسی. احترام می ذاری چون محترمی نه اینکه احترام میذاری چون طرف مقابلت محترمه. اصالت وجودی ات اینطوری ایجاب کرده که محترمانه رفتار کنی ولی برای آدمش. نه برای هر بنی و بشر و هر بی اصل و نسبی که اینجا احترام به کار نمیاد و باید خیلی محترمانه طرفتو له کنی. یادت باشه خشن نشی چون هیچکی ارزشه خشمتو نداره، خیلی ریز و فنی اقدام کن. اینجوری نشون می‌دی که ارزش خودت و وقتت چقدره. مرز بذار، ععیز دل من! مرز گذاشتن یعنی به خودت احترام می‌ذاری.

عزیزم مقاله تیکه نامردی عشق هم خوراک خودته که می تونی حرف دلتو پیدا کنی.

نتیجه‌گیری

رفیق، زندگی مثل یه بازیه. تو باید هم مهربون باشی، هم قاطع. اگه فقط یه‌طرفه حرکت کنی، یا له می‌شی یا تنها می‌مونی. مهربونی خوبه، ولی بی‌رحمی وقتی میاد وسط که بخوای حقت رو بگیری. اینو همیشه یادت باشه: کسی که خودش رو دوست داره، نمی‌ذاره کسی بهش بی‌احترامی کنه. پس مهربونی کن، ولی اگه لازم شد، مثل یه شیر غرش کن! غرش تو کلام زَهردارِت میشه نه مُشت دستت.
فرق انسان و حیوان همین قدرت استدلال و تصمیم گیری و منطق ذهنشه و با ترکیب یه ذره چاشنی سیاست می تونه خیلی شیک کار  پیش ببره.