توجه زیادی؟ بیا ببین چهطور میتونه زهر مار بشه!
خوبی که از حد بگذره، بعضیها فکر میکنن آدم شدن
احساسمان را گفتیم و اول گل از گل شکفت و بعد توهم عقاب بودن را در ذهن پراند و بال پرواز گرفت ولی نمیدانست که با تیرکمان بچگی کودکیمان از کودکی با سنگ مانع پرواز طوطی های عقاب نما میشدیم …
A.H.A
توجه زیادی میکنی؟ بعضیها فکر میکنن دیگه آدم شدن!”
اولش همه چیز عالیه، به خاطر تجربه کم ات و اون حس صاف و ساده و خالصت سعی می کنه خیلی پاک و راحت محبت خودتو نشون بدی و اون احساسات درونی خودتو بریزی بیرون. ولی بعدش میبینی که این خوبیهای بیپایان، به جای جلب محبت، بیتوجهی میاره. چون به کسایی نشون دادی که ناخالصی دارن و اصالتشون صفر. باخت دادی عزیزم ولی مشکلی نیست.
اول خودتو در نقش عقاب میبینی، ولی نمیدونی که با این کار، طوطیهای عقابنما رو توی مسیر خودت قرار میدی. در نهایت، به جای پرواز، زمین میخوری. حفظ مرزهای رابطه اولویتت باشه و قطره چکونی احساستو بروز بده عزیز دل من به هر کسی نه فقط پارتنرت.
دوس دارم به زبان محاورهای و به دور از هر گونه کتابی نوشتن، خیلی راحت مفهوم این نوشته رو به رفقایی که دارن میخونن، منتقل کنم.
گاهی وقتا وقتی به کسی خوبی میکنیم، اول خیلی خوشحال میشه و کلی ذوق میکنه. ولی وقتی خوبیهامون از حد بگذره، ممکنه اون آدم فکر کنه خیلی بزرگ شده و خودش رو گم کنه. دیگه یادش میره که کی بوده و چی بوده و فکر میکنه همیشه باید همه چیز رو براش آماده کنیم. به اصطلاح خودمون بزرگش کردیم.
اینکه مهربون باشیم و به بقیه کمک کنیم خیلی خوبه، ولی نباید طوری باشه که بقیه وابسته بشن یا فکر کنن همیشه باید یکی پشتشون باشه. همینطور نباید خوبی ما به حدی برسه که طرف فکر کنه وظیفه است. پس لطفا در خوبی کردن به دیگران هم صرفه جویی کنید تا در آینده دچار خشکسالی احساسی نشوید!
ببینید عزیزای دلم، باید طوری کمک کنیم که آدمها خودشون قوی بشن و راه خودشون رو پیدا کنن. اگر ما مستقیم با کمکمون مسیر رو برای یکسری هموار کنیم، همین افراد برای خودمون قد علم میکنن. اونجا است که زمزمه می کنی خودم کردم که لعنت … 😐 🙂
وقتی به کسی خوبی میکنیم، باید کمکش کنیم تا خودش رو پیدا کنه و از تواناییهاش استفاده کنه، نه اینکه همیشه دستش رو بگیریم و همه کارها رو براش انجام بدیم. اینجوری هم ما بهش کمک کردیم و هم اون آدم قویتر و مستقلتر میشه.
خلاصه اینکه، باید تعادل رو حفظ کنیم. هم مهربون باشیم و هم بذاریم بقیه خودشون رشد کنن و راهشون رو پیدا کنن. اینطوری همه بهتریم. ولی خوبی زیادی در وهله اول وظیفه میشه و در ادامه هم دیگه اون رنگ و لعاب و ارزشی که باید نداره.
ببین وقتی خوبی میکنی، خوبی تو به معنی ارزش دادن به یک شخصه. وقتی زیادی ارزش بدی دیگه خوبی تو عادی و به اصطلاح خَز میشه. پس متاسفم که اینو میگم ولی باید قطره چکانی خوبی کرد.
نکته آخر: محبت قطرهچکانی
بروز احساسات بدون حد و اندازه یعنی باخت. پس باخت نده. ببین همیشه شخصیتت و نوع رفتارت جوری باشه که اون روی خوش تو و اون گرم گرفتن و اون رفتار صمیمانه تو یه دستاورد برای اون کسی باشه که داره این رفتار خوش تو رو تجربه می کنه. خیلی پیچیده شد؟
ببین عزیزم بذار راحت بگم. برای آدم های که لایق ان و ارزش دارن سعی کن وقت بذاری و احساستو بروز بدی نه هر نا جنس بی اصل و نسبی. هر کسی نباید کنار تو خنده و رفتار گرم تو رو ببینه و نهایتا با یه لبخند و یه ذره خوش و بش تموم بشه داستان.
قطره چکان تو و میزان بروز احساسات تو هم محدودِ. پس قشنگ ارزیابی کن که کی لیاقت داره تا تو یه ذره جلوش اون سد و مرزبندی خودتو باز تر کنی و اونقدر سفت و سخت نباشی. حالا منظور این نیست که یکی سلام کرد بهت بزنی تو گوشش 😯 😀
عزیزم نیاز نیست اون گرمای درونتو به همه نشون بدی پس با همه گرم نگیر خیلی راحت. با کسی گرم ب گیر که ارزششو داشته باشه. شوفاژ نیستی که همرو گرم کنی، عه 😐 والا به خودا 😆
اصا سیستم گرمایشی داخلی ما قطعه و همیشه سردیم. دولتمرد درونمون گفته در مصرف انرژی درونی صرفه جویی کنید و زیادی گرم نباشید 😆 تامــــــــــــــــــــــــــــــام.