حالا که گاو هم خاصیتای خودش رو داره؛ شیر می‌ده، پوستش می‌شه کیف و کفش چرمی و خلاصه به کار میاد؛ گوشتش هم غذا. ولی وای به حال وقتی که یه آدم بشه گاو! اون دیگه نه شیر می‌ده، نه ارزشی داره. فقط باید پوستشو کند و انداخت دور (البته نه که واقعاً پوست کسی رو بکنید، ععیز دلم، انقدر خشن نشید!).

یه سری گاو هستن که هم شیر دارن، هم مخزنشون پُره، هم چند گرم گوشتشون به کار میاد. بلد باشی، می‌تونی از این همه خاصیت حسابی استفاده کنی. اما یه سری دیگه فقط هستن که باشن؛ نه شیری دارن، نه مخزن شیر خوبی، نه حتی چند گرم گوشت درست‌وحسابی.

حالا حکایت گاوای زندگیت هم همینه. باید بدونی کدومشون ارزش وقت و انرژیتو دارن و ازشون استفاده کنی. بقیه؟ راحت بنداز دور! البته اینم بگم که؛