حرف پشت سر و اعتماد شکسته
اگر می دانستم که چه چرندیاتی را برای چشم پوشی بر حقارت خود و بزرگتر جلوه دادن پشت سرمان واق واق گونه بیان می کردند، هیچ وقت به ذات ناچیزشان ارزش نمی دادم و چه بسا آنان را در زباله دان زندگی غرق نجاسات به ارث رسیده شان می کردم.
A.H.A
تو دنیایی که دیگه هیچ‌کس درست و غلط رو نمی‌دونه و دروغ خیلی راحت جای حقیقت رو می‌گیره، شایعات مثل آتیشی بی‌وقفه تو دل جامعه می‌سوزن. وجود بعضیا فقط ارزشش به مادی دو هزار تومن بیشتر نیست ولی یا رب مبادا الاغ اسب شود….
بریم سر اصل مطلب؛ این آتیش از حسادت، کینه و حقارت می‌خوره و کم‌کم روابط بین مردم رو می‌سوزونه و اعتماد رو به خاکستر تبدیل می‌کنه. همچنین حفظ مرزهای رابطه و از بین میبره.
آدما پشت نقاب دوستی قایم می‌شن و با حرف‌هاشون زخم می‌زنن. کلماتشون مثل زهر میشه. فراموش می‌کنن که هر کلمه‌ای که می‌زنن، یه بذر عمله و هر عملی یه نتیجه‌ای داره. عواقب حرفاشون و نمی دونن که فقط زبانشان زیادی فعال و است.
شاید براتون سوال شده باشه که چرا بعضی آدما انقدر چرندیات گو حرفه ای شدن. جوابش رو می‌تونید تو دل تاریک و وجودی مغزی پر از تهی پیدا کنید. حسادت، رقابت، نیاز به دیده شدن، و یه جور احساس کوچیکی از دلایلیه که اینا رو می‌کشونه سمت این کارا. اینا می‌خوان پشت یکی حرف بزنن تا خودشونو بیشتر از اون چیزی که هستن نشون بدن و به یه جور تعادل ذهنی برسن. مشکل روانشناسیه و اینا هم بیمارن و خدا همه بیماران بلخص بیماران روانی را بفرماید…
اما آیا این روش، راه درستیه ععیزم؟ به فرض همه بد و تو هم می خوای هم رو بکوبی؛ با کوبیدن بقیه میشه به جایی رسید؟ قطعا نه! ببین زیبای خفته عزیز، شایعه‌پراکنی طرف مقابلت که پشت سرش چرندیات میگی و خراب که نمی کنه هیچ، بلکه به خودت هم ضربه می‌زنه. چون با این کار، اعتماد مردم رو از دست میدی و خودت به تنهایی توی دنیای خودت محبوس میشی.
ولی بازم لفظ بیا و بکوب، ادامه بده و چرندیات بگو، فقط با چکش پلاستیکی نمی تونی تیرآهن و زخمی کنی. اصلا بیا تو مقاله تیکه نامردی عشق و چندتا تیکه بخون و بعدش بگو 😆 ولی تو موفق میشی ادامه بده، تو اسکناس هزار تومنی و اگه 4 نفر هم مثل خودت باشن بازم نهایت بشید 4 هزار تومن و الان دوره، دوره تراول هاس و پول خرد تو خیابون زیر پا له میشه ععیزم.
هیچ کس توان تاثیر گذاری بر هویت و فردیت و ذات اصیل تو را ندارد، واکنش تو نسبت به ناچیز ترین اشخاص هم باعث قدرت دادن به آن فرد می شود.
برای تثبیت این حرف یه مثال بزنم: تو دور از جون مثلا یه مریضی می گیری و یه سری علائم داری و نمی دونی چیه و خودت خوب میشی بعد دو روز. بعدش اخبار میاد میگه که هر کی علائم مریضی تو رو داشته باشه یه بیماری خطرناک به اسم کرونا داره که کشنده است. از این به بعد هر کی مریضی تو رو بگیره ممکنه جونش به خطر بیفته.
علائم اون مریضی نبود که باعث شد این همه کشته بشن متاسفانه، قدرتی که ملت به این مریضی دادن و قبول کردن اینکه کرونا کشنده و خطرناکه باعث شد این همه کشته بده وگرنه قبل رسانه ای شدن کرونا ممکنه خیلیا همون مریضی و گرفته باشن.
پس تو هم به وز وز های اطرافت بها نده تا قدرت نگیرن وگرنه ناچیز ترین و ضعیف ترین ها هم می تونن روت تاثیر منفی بذارن.
